عصبانیت کنترل نشدهی والدین میتواند روی کودکان اثرات منفی جدی داشته باشد و سلامت روانی، عاطفی و جسمی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.
فرزندان به سرعت تغییر و رشد میکنند، آموزش میبینند، استقلال بیشتری پیدا میکنند و والدین هم باید همپای آنها تغییر کنند.
با زدن برچسب - مثبت یا منفی- به کودکان، ناخودآگاه آینده ناخوشایندی را برای آنها ترسیم میکنیم.
یک جامعه شناس گفت: بحران ناکارآمدی نظام سیاسی منشا تولید نابهسامانی و آسیب اجتماعی است، اگر جامعهای نظام سیاسی متعهد به وظایف خودش در چارچوب قانون داشت این مسائل کمتر میشد، چون نظام سیاسی ما در این اشلها جا نمیگیرد و خودش دارد برای دیگران تولید سند و اهداف میکند، خودش از جایگاه داوری خارج شده است و دارد منشا نابسامانی میشود.
ماده ۴۵ قانون حمایت از خانواده، تمامی محاکم را ملزم میکند؛ دائرمدار تصمیمات در بحث حضانت، مصلحت طفل باشد.
گاهیاوقات کودکان فقط به دلیل کنجکاوی یا فقط به دلیل اینکه «احساس میکردند باید آن کار را انجام دهند»، دست به قتل زدهاند.
یک روانشناس با اشاره به تمسخر فرزندان از سوی والدین و در حضور اقوام و آشنایان، گفت: مسخره کردن کودکان و نوجوانان توسط والدین و در حضور اقوام و آشنایان اگرچه با هدف شوخی و خنده نیز باشد اما نوعی آزار روانی محسوب میشود که آن را آزار خاموش نیز مینامند.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور شایعترین نوع کودکآزاری و سوء رفتار با کودکان را «غفلت» عنوان کرد.
عضو تیم تخصصی کودک و نوجوان در انجمن ازدواج و خانواده کشور درباره علت درد دل کردن برخی والدین با کودکان خود، اظهار کرد: برخی والدین تصور میکنند، کودکان دوست آنها بوده و میتوانند درباره مسائل پیش آمده با آنها درد دل کنند.
زنی در چین با صرفهجویی و پسانداز 90درصد از حقوق ماهانهاش توانست دو خانه بخرد.