به گزارش خبرساز ایران، نتیجه تحقیقات انجام شده روی بیش از ۲۶۰ هزار مرد حاکی از آن بوده که احتمال ابتلای به دمانس در مصرف‌کنندگان این دارو نسبت به دیگران ۱۸ درصد کاهش داشته است.
در عین حال، برای تایید اینکه نحوه تاثیرگذاری این داروها چه بوده به تحقیقات بیشتری نیاز است.
تا کنون تجویز دو داروی جدید مقابله با آلزایمر در کاهش سرعت پیشرفت این بیماری در مراحل اولیه آن نویدبخش بوده است.
این داروها با هدف قرار دادن ماده بتا آمیلوئید که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر تجمع پیدا می‌کند، این قابلیت را نشان داده‌اند که می‌توانند سیر بیماری را تغییر دهند.
اما پژوهشگران همچنان به بررسی داروهای موجود هم ادامه می‌دهند با این امید که شاید بعضی از آنها بتوانند دست‌کم در مراحل اولیه بیماری از پیشرفت آن جلوگیری کنند یا پیشرفت آن را به تاخیر اندازند.
اهمیت سابقه تجویز
داروهایی مانند ویاگرا در ابتدا برای درمان فشار خون بالا و آنژین طراحی شده بودند. این داروها از طریق تاثیر بر یک رساننده سیگنال سلولی عمل می‌کنند که ممکن است با عملکرد حافظه هم مرتبط باشد.
این داروها ها همچنین بر فعالیت سلول‌های مغزی تأثیر می‌گذارند و تحقیقات روی حیوانات نشان داده است که دارای تاثیر حفاظتی از مغز هستند.
در پژوهش جدید که توسط متخصصان عصب‌شناسی (نورولوژی) در یونیورستی کالج دانشگاه لندن انجام شده، سوابق تجویز دارو برای هزاران مرد مبتلا به اختلال در نعوظ مورد بررسی قرار گرفته است و کسانی که این نوع داروها را مصرف کرده‌اند با دیگران مقایسه شده‌اند.
پنج سال تحقیقات نشان داده است که میزان ابتلا به آلزایمر در گروه مصرف‌کننده داروها ۸.۱ نفر به ازای هر ۱۰هزار نفر در سال و در گروهی که داروها مصرف نمی‌کردند ۹.۷ نفر در ۱۰هزار نفر بوده است.
مردانی که بیشترین دفعات و میزان تجویز این داروها را داشته‌اند کمتر در معرض ابتلا به آلزایمر بوده‌اند که نشان می‌دهد استفاده منظم از این داروها ممکن است تاثیر بیشتری در کاهش ابتلا به آلزایمر داشته باشد.
پژوهشگران می‌گویند که مطالعه آنها نشان نمی‌دهد که خود داروها خطر ابتلا به آلزایمر را در افراد کاهش می‌دهند، اما این تحقیقات می‌تواند مسیری را برای پژوهش بیشتر در این زمینه باز کند.
دکتر روث برائر، نویسنده اصلی گزارش گفته است که «برای تایید این یافته‌ها، به اطلاعات و تحقیقات بیشتری در مورد فواید و مکانیسم‌های بالقوه تاثیرگذاری این داروها و دوز بهینه نیاز است.»
پژوهشگران همچنین می‌خواهند این دارو را روی زنان هم آزمایش کنند تا مشخص شودکه آیا در پیشگیری یا کاهش سرعت پیشرفت آلزایمر در کل تاثیرگذار است یا نه.
عوامل زیادی می‌تواند باعث ابتلای به این بیماری شود. این پژوهش بر برخی از این عوامل از جمله سن، وضعیت سلامت، داروهای مورد استفاده و سیگاری بودن یا نبودن افراد مورد مطالعه تمرکز داشته است.
پروفسور تارا اسپایر جونز، استاد دانشگاه ادینبورگ و رئیس انجمن علوم عصب‌شناسی بریتانیا، گفته است: «این مطالعه به طور قطع ثابت نمی‌کند که داروهای اختلال نعوظ خطر آلزایمر را کاهش می‌دهند، اما حاوی شواهد خوبی در این مورد است که این نوع داروها ارزش مطالعه بیشتر در آینده را دارند.»
دکتر فرانچسکو تاماگنینی، فیزیولوژیست اعصاب در دانشگاه ردینگ، این پژوهش را یک «پژوهش عالی» توصیف کرده اما گفته است که شواهد محکم‌تری در مورد چگونگی تأثیر این دارو بر مغز لازم است.
او می‌گوید: «ممکن است اثر درمانی مستقیما ناشی ازتاثیر روی نورون‌ها (اگر دارو قادر به عبور از سد خونی مغزی باشد) یا از طریق افزایش جریان خون باشد، اما هر دوی این فرضیه‌ها نیاز به آزمایش بیشتر دارند.»
ثبت دیدگاه