به گزارش خبرساز ایران، این مطالعه شامل حدود ۱۷ هزار بزرگسال بالای ۶۵ سال بود و نشان داد کسانی که سالانه حدود ۵ درصد کُندتر راه می‌روند و همچنین کاهش حافظه داشتند، با بیشترین احتمال ابتلاء به زوال عقل روبرو بودند.
«تایا کالیر»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه موناش در استرالیا، گفت: «این نتایج اهمیت راه رفتن را در ارزیابی خطر زوال عقل نشان می‌دهد.»
این یافته‌ها بازتاب یافته‌های مطالعه سال ۲۰۲۰ روی تقریباً ۹۰۰۰ بزرگسال آمریکایی است که ارتباط بین کاهش سرعت راه رفتن و کاهش حافظه و خطر ابتلاء به زوال عقل در آینده را نشان می‌دهد.
تحقیقات نشان می‌دهد که ارتباط بین سرعت راه رفتن و کاهش عملکرد ذهنی ممکن است به دلیل کوچک شدن هیپوکامپ سمت راست مغز باشد، بخشی از مغز که وظیفه یادگیری، خاطرات و توانایی یافتن راه را بر عهده دارد.
مطالعات قبلی همچنین نشان داده‌اند که ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی سریع، دویدن، شنا، دوچرخه‌سواری و رقصیدن می‌توانند هیپوکامپ را بزرگ کرده و برخی از نواحی حافظه را بهبود بخشند.
ابتلاء به اختلال شناختی خفیف، به این معنی نیست که فرد به زوال عقل مبتلا خواهد شد. طبق گزارش محققان، تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد ۶۵ سال و بالاتر مبتلا به اختلال شناختی خفیف در طول یک سال دچار زوال عقل می‌شوند.
ثبت دیدگاه