به گزارش خبرساز ایران، علیرضا مهدیزاده در نقدِ چهارشنبه ۴ اسفندماه ۱۴۰۰ روزنامه «مملکت» نوشت:
کمیسیون مشترک طرح «حمایت از حقوق کاربران در فضایمجازی» کلیات طرح «صیانت» را با ۱۸ رأی موافق و تنها یک رأی مخالف، تصویب کرد؛ «جلال رشیدی کوچی»(که نامش برای ثبت در تاریخ آورده شد) تنها مخالف این طرح گفت «من نه مخالف نظام هستم و نه مخالف انقلاب، از خانواده‌ای آمده‌ام که پنج شهید تقدیم کرده است. عده‌ای برای موافقت با این طرح تماس می‌گیرند و تهدیدم می‌کنند. این در حالی است که بعد از گذشت مدتی به آغاز به کار کمیسیون مشترک، مردم هنوز نگران تصویب این طرح هستند که دلیل دارد؛ برای مثال به‌یک‌باره اعلام می‌شود که در خلال بررسی بودجه، جلسه‌ای برای بررسی این طرح برگزار شود. کسی مخالف ساماندهی فضایمجازی نیست اما آیا این طرح در راستای ساماندهی است؟ ازنظر مردم اینگونه نیست و من در کنار مردم هستم».
بدون شک، این طرح باعث محدودیت کسبوکار در فضایمجازی، نقض حقوق شهروندی و حریم خصوصی خواهد شد و حتی مرکز پژوهش‌های مجلس نیز انتقادهای اساسی به طرح وارد کرده، اما تصویب کلیات آن در کوران فصل بررسی بودجه سال آینده که معمولاً تمام تمرکز نمایندگان مجلس فقط تصویب بودجه مملکت است، عجیب‌وغریب به نظر می‌رسد.
جالب اینجاست که نام «طرح صیانت» را بهدلیل حساسیت مردم، نخبگان و فعالان سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، تغییر دادند؛ دقیقاً مانند دزدی‌های کلان در کشور که «اختلاس» می‌گویند، کمرنگ بودن مبارزه با فساد سیستماتیک و نهادینه‌شده اداری که «دوران تحول نظام اداری کشور» می‌نامند یا دروغهای بزرگ اقتصادی و معیشتی که «دوران ترمیم و تحول اقتصادی» خطاب می‌کنند؛ این‌ها یعنی فریب مردم و بازی با کلمات در مقابل اعتراض اقشار مختلف که با هدف عوامفریبی و لاپوشانی بیان می‌شود.
ابزار شیطان، توطئه دشمن و مُخلّ آرامش، توصیفاتی است که هربار فنّاوری جدیدی وارد ایران شده، به آن نسبت داده‌اند و از آن گریختهاند؛ اما اجرایی شدن «طرح صیانت از فضایمجازی» در مجلس، واقعاً نتایج مطلوبی ازلحاظ فکری، روحی، روانی و معیشتی در زندگی مردم نخواهد داشت، چون با مسدود شدن هر نوع خدمات اینترنتی خارجی و سرویس‌هایی مانند گوگل، اینستاگرام یا بهروزرسانی ویندوز، گوشیهای همراه و سایر نرم‌افزارها، عملاً مردم اجبار به استفاده از پیام‌رسان داخلی بی‌کیفیت دارند و این امر باعث تعطیلی و مرگ تدریجی کسب‌وکارهای خانگی و تجاری فعال در اینترنت خواهد شد.
جای تأسف عمیق دارد که در عصر ظهور «متاوِرس»، در کشورمان یک کمیسیون ۱۹ نفره به نام نمایندگی ملت و تسلط بر مملکت، برای محدود کردن ارتباط بیش از ۸۰ میلیون نفر با بقیه دنیا اقدام می‌کند و آنجا فقط یک نفر از این جمع مخالفت می‌کند و به نفع مردم رأی می‌دهد؛ گویا اعضای این کمیسیون مشترک که بعضیشان دودستی موافقت خود را با تصویب این طرح ضدمردمی اعلام کردند، فراموش کرده‌اند که مجموع رأی ۱۸ نفرشان در انتخاباتی که با آن به مجلس آمده‌اند، کمتر از یکهشتادم جمعیت ایران است.
نمایندگان مردم در مجلس فراموش کرده‌اند که وقتی وجاهت و اهلیت خود را از مردم می‌گیرند، باید براساس خواست و منافع مردم پیش بروند، نه این‌که با محدود کردن تنفس و تجاوز به طبیعی‌ترین حقوق مردم، قلدری کنند و بگویند که بهتر از همه می‌دانند.
نمایندگان مجلسی که پسوند «اسلامی» را در نظامی که «جمهوری» و مردمی بودن آن، پیش از «اسلامی بودن» طبق نصّ صریح کلام الهی و معصومین(ع) آمده، یدک می‌کشند، اگر می‌خواهند اخلاقیّات را در جامعه حاکم کنند و به‌اصطلاح خودشان از فساد فضایمجازی جلوگیری کنند، ابتدا به سخن رسول اکرم كه در كتاب «كافى» آمده است، دقت کنند؛ پیامبر(ص) فرمودند «نزديك است كه فقر، انسان را به مرحله كفر برساند».
فقر، زمينه انواع انحرافهای عقيدتى و اخلاقى را فراهم می‌کند؛ اکثر فقرا، كلمات كفرآميز بر زبان جارى می‌کنند و هنگامی‌که زن و فرزندشان گرسنه باشند، دست به هر كارى می‌زنند، قوانين اجتماعى را می‌شکنند، آداب و اخلاق انسانى را فراموش می‌کنند و براى رفع فقر خود، هر كارى را مجاز می‌شمارند.
فقرزدايى از مردم، در تعليمات اسلام اولویت دارد؛ نیازهاى مادى بشر از واقعیات زندگى است که دین و رهبران دینى همواره بر تأمین این نیازها از راه صحیح آن تأکید و انسان را به تلاش و کسب درآمد حلال تشویق کرده‌اند؛ اسلام، فقر را زمینه‌ساز فساد می‌داند و ایجاد فساد از عمده‌ترین اهداف شیطان و انسان‌های شیطان‌صفت است؛ حال چه شده که نمایندگان مردم در حکومت اسلامی، سد راه کسب درآمد شرعى و قانونی مردم از فضای مجازی می‌شوند؟
به‌راستی‌که درک جایگاه صیانت از حق زندگی مردمی که با هزاران امید برای بهبود اوضاعشان، به این نمایندگان رأی داده‌اند، فراموش شده است؛ نمایندگانِ دور از مردم، باید بدانند که نباید به‌جای مبارزه با فساد اقتصادى و مالى چون رشوه، رانتخوارى و اختلاس، رواج رفاهطلبى و ثروتاندوزى اقشار خاص که باعث فراموشى ارزش‌های دینى و انحطاط عمومی جامعه و عدم اعتماد کافی به نظام شده است، با چنین طرح‌هایی به گسترش فساد، فقر، سرخوردگی و یأس در جامعه دامن بزنند.
ثبت دیدگاه