به گزارش خبرساز ایران، علیرضا مهدیزاده در نقدِ دوشنبه بیستوپنجم بهمن ۱۴۰۰ روزنامه «مملکت» نوشت:
روز ۲۶ بهمنماه ۱۴۰۰ مصادف با ۱۳ رجب، سالروز ولادت حضرت علی(ع) با عنوان روز پدر و مرد در ایامی است که وضعیت تورم در کشور و فشاری که بر قشرهای ضعیف جامعه می‌آید، نگران‌کننده و سخت پیچیده شده است.
گرانی‌های سرسام‌آور و لحظه‌به‌لحظه، رخت بربستن بسیاری از مواد غذایی از سفرههای عموم مردم، هزینه‌های وحشتناک بهداشت و درمان، آموزشوپرورش، آموزش عالی، قیمت‌های نجومی اجاره، رهن و خرید مسکن، هزینه‌های بالای حمل‌ونقل درونشهری و برونشهری با موارد دیگری ازاین‌دست، بسیار دردناک است و تصمیم‌های اقتصادی دولت و مجلس را با بررسی‌های دقیق کارشناسانه و ملاحظات مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی فوری و اصولی می‌طلبد تا در مشکلات سرپرستان خانوار و درواقع تمام خانواده‌ها، گشایش ایجاد شود.
گزارش اواخر آذرماه ۱۴۰۰ وزارت کار و رفاه اجتماعی را نمی‌توان غیرمستند و غیرقابلاطمینان دانست؛ سبد معیشت مردم براساس این گزارش، مدتهاست از مرز بحران عبور کرده و تا زمانیکه نگاه فرایندی و قانونمحور به دستمزد و اشتغال نداشته باشیم، تبعات اجتماعی این ابربحران، غیرقابل‌کنترل است؛ قیمت‌های فرابحرانی بیش از ۸۳ درصد کالاهای موردنیاز زندگی که از دایره توانایی خرید حداقل‌بگیران خارج‌شده و برخی نرخ‌های اساسی زندگی مانند مسکن و اجاره، آموزش، درمان و… زنگ هشدار را به صدا درآورده است.
بی‌شک، هزینه سبد معیشتی مردم را نباید فقط براساس سبد خوراکی‌ها، بلکه باید با درنظرگرفتن هزینه‌های واقعی زندگی در شهرها و روستاهای کشور و با در نظر گرفتن نرخ مؤلفه‌های اساسی و هزینه‌بَر مانند مسکن، آموزش و درمان، محاسبه کرد و دستمزدها نیز باید به‌اندازه‌ای افزایش یابد که آن هزینه‌ها را پوشش بدهد و حداقل‌های زندگی مردم را فراهم کند.
بر مبنای مشاهده‌های ملموس و میدانی در زندگی عموم، وضعیت معیشتی مردم در شرایط وخیمی قرار دارد و تورم بالای ۵۰ درصدی، زندگی بسیاری از اقشار مختلف را مختل کرده است؛ در کنار اینها، رویه غلط بانک‌ها در اجرای بانکداری اسلامی با نرخ‌های بهره بالا، نرخ رشد مداوم نقدینگی تزریقی دولت، ناکارآمدی و فساد ساختاری نیز این وضعیت را تشدید کرده است.
چندین سال است که مهم‌ترین کار در کشور با تأکیدهای رهبری و شعارهای طوطیوار همه مسئولان، کارآفرینی و تولید علمی و صحیح برای رشد اقتصادی مملکت است، اما تا زمانی که مردم تحت‌فشارند و نیازمند حداقل‌ها، وضعیت اقتصادی بهبود پیدا نکرده، زیرساخت‌های لازم برای جامعه رو به رشد و توسعه فراهم نشده و خلاصه این‌که عدالت همه‌جانبه اجتماعی برقرار نشده است و تمام فکر و ذکر مردم درگیر بهدستآوردن لقمه نان است، فقط میتوان بی‌درایتی و بی‌تدبیری مسئولان را که شعار می‌دهند و کار دیگری نمیکنند، دید و نشان کرد.
بههرحال، چندسال است که حال اقتصاد، سفره‌ها و معیشت مردم خوب نیست، نرخ ازدواج کاهش‌یافته و طلاق سه برابر شده، بیش از ۶۰ درصد جمعیت کشور عملاً زیرخطفقر هستند و حدود ۱۵ میلیون نفر بیکار در جامعه داریم؛ دردآور این است که می‌دانیم، کشورمان ازلحاظ منابع کشاورزی، معدنی، نفتی و… ثروتمند و دارای نیروی انسانی مستعد است که می‌تواند همه طلسمها، از تحریم‌ها تا سوءمدیریتها را باطل کند، اما متأسفانه مدیران نالایق، کماکان سوار بر اسب مرادند تا درِ معیشت مردم همچنان روی پاشنههای فرسوده و ناکارآمد قبلی بچرخد و روزبهروز فرسوده‌تر و بدتر نیز بشود.
براساس آمار و آنچه که مردم درک می‌کنند، در هیچجای کشور، هزینه‌های ماهیانه زندگی مردم زیر ۱۰ میلیون تومان نیست؛ ازیک‌طرف همه‌چیز از کالاهای اساسی مثل گوشت و برنج گرفته تا دارو و مسکن گران است و از سوی دیگر، وقتی بحث افزایش حقوق و مستمری کارگران، کارمندان و بازنشستگان است، بهانه کمبود منابع و اعتبارات، در کنار شعار و وعده پوچ مهار تورم توسط مسئولان مطرح می‌شود.
درنهایت، باید بیان داشت که کم‌ترین هزینه‌های زندگی یا همان محاسبات حداقلی سبد معیشت، نمایشگر عدم توانایی مردم در گذران معمولی روزمرگیشان است؛ یک کارگر باید بتواند با دستمزد دریافتی خود، همه هزینه‌های زندگی را به‌صورت شرافتمندانه و شایسته تأمین کند ولی در اقتصاد تورمی امروز، هر دستمزدی زیر ۱۰ میلیون تومان به‌معنای کاستن از سطح کیفی زندگی، سقوط مجدد از زیرخطفقر، سقوط از حاشیه‌های بی‌کیفیت شهرها به نواحی روستایی یا شبه‌روستایی است و خالی‌تر شدن سفره‌هایی را نشان میدهد که همین امروز نیز خالی‌تر از همیشه است.
در پایان، باید روز پدر و مرد را به تمام پدران و مردان زحمتکش کشور که زندگی را با سیلی قرض و بدهی و با هزاران سختی بر اثر سوءتدبیرها و بیخیالیها و بیلیاقتی بسیاری از مسئولان ارشد مملکت می‌گذرانند، تبریک گفت؛ پدران و مردان ایرانی که زندگی را فقط «زندهگذرانی» می‌کنند و بهترین هدیه این روز به آنان، فقط اقدام عملی مدیران کشور برای تأمین مطلوب زندگی و معیشت برای همیشه است وگرنه آه و نفرین بهحق همین پدران و مردان با همراهی خانوادههایشان، دامنگیر مسئولان مملکت خواهد شد.
ثبت دیدگاه