به گزارش خبرساز ایران، خوانساریان در این نقد نوشته است:
«۲۶ آذرماه، از سال ۱۳۷۶ به‌پاس خدمات طاقت‌فرسای ناوگان خستگی‌ناپذیر حمل‌ونقل کشور و برای آگاهی هرچه بیشتر جامعه از نقش و جایگاه ویژه بخش حمل‌ونقل در اقتصاد ایران، به‌عنوان «روز ملی حمل‌ونقل» انتخاب‌شده است.
گستردگی فعالیت‌هایی که در بخش حمل‌ونقل انجام می‌گیرد و همچنین، تحولات سریع فن‌آوری این بخش، ارتباط میان آن و فرآیند توسعه اجتماعی و اقتصادی را به‌عنوان «نیروی محرکه توسعه» نشان می‌دهد.
شیوع ویروس کرونا بسیاری از کسب‌وکارها را از بین برده یا به‌سوی نابودی کشانده، اما حمل‌ونقل عمومی ازجمله مشاغلی است که نه می‌توان آن را تعطیل کرد و نه می‌توان بدون حمایت ویژه و اساسی، از رانندگان و خدمات دهندگان مستقیم و غیرمستقیم به مردم در این حوزه مهم و کلیدی، توقع غیرمعقول داشت.
مشکل‌های فراوان حمل‌ونقل بدون توجه‌های اندک
حمل‌ونقل عمومی ازجمله مشاغلی است که مستقیم با مایحتاج روزمره زندگی مردم ارتباط دارد و رانندگان تاکسی، مینی‌بوس و اتوبوس در خط مقدم امرارمعاش اجباری برای گذران زندگی و خدمت‌رسانی به مردم هستند اما بدون بدیهی‌ترین حمایت‌های دولتی و عمومی.
این روزها همه رانندگان ناوگان حمل‌ونقل عمومی درباره ابتلای همکارانشان به ویروس کرونا حرف می‌زنند اما همگی می‌گویند که از کمک‌های دولت برای ماندن در خانه خبری نیست و مجبورند که سر کار بیایند؛ ضمن این‌که جبرانی برای خسارت مالی طرح فاصله‌گذاری در ناوگان عمومی حمل‌ونقل، به‌خصوص تاکسی‌ها درنظر گرفته نشده است، یعنی تعداد مسافران را کم کرده‌اند ولی مابه‌التفاوت آن را حق ندارند از مسافران نیز دریافت کنند.
نکته مهم دیگر این است که در کنار افزایش هزینه‌های استهلاکی ماشین در ناوگان حمل‌ونقل عمومی، هزینه خرید ماسک و دستکش نیز در دوران کرونایی تحمیل‌شده، چون دولت هیچ ماسک و دستکشی در اختیار رانندگان قرار نداده است.
رانندگان حمل‌ونقل عمومی بدون هیچ محافظی در خطر ابتلا به ویروس کرونا هستند که می‌طلبد دستگاه‌های مربوطه، توجه بیشتری به آن‌ها داشته باشند؛ زیرا تأمین این لوازم بهداشتی، هزینه روزانه رانندگان تاکسی را حدود ۱۵ هزار تومان افزایش داده است.
به‌طور حتم، شهرداری‌ها باید برای تأمین ماسک و دستکش به کمک رانندگان حمل‌ونقل عمومی بیایند چراکه با کاهش درآمدهای این قشر و افزایش هزینه‌ها، حمایت و تأمین لوازم بهداشتی در جهت سلامت رانندگان از وظایف شهرداری‌ها و منابع دولتی است.
گرچه شهرداری‌ها تمام تلاش و توان خود را در این زمینه به کار گرفته‌اند ولی قطعاً به‌تنهایی نمی‌توانند مشکل‌های ریزودرشت رانندگان را حل‌وفصل کنند و نیازمند یاری دولت برای تأمین اعتبارات ویژه هستند.
بیمه بیکاری و وام کرونا روی هوا!
در روزهایی که خیابان‌ها به دلیل نگرانی مردم از شیوع ویروس کرونا بسیار کم تردد شده و درنتیجه تعداد مسافران تاکسی و مینی‌بوس و اتوبوس هم به‌شدت کم شده است، پرداخت بیمه، اجازه مسکن و اقساط خودرو از مشکل‌هایی است که با شیوع ویروس کرونا، رانندگان ناوگان حمل‌ونقل عمومی با آن دست‌به‌گریبان هستند.
افزایش قیمت لوازم‌یدکی، لاستیک و خدمات سرویس و تعمیر وسایل نقلیه عمومی، دردی مضاعف بر درد ناشی از تدابیر ویژه کرونایی در این ایام بر رانندگان تحمیل کرده است.
از سوی دیگر، دولت بارها اعلام کرده که با پرداخت بیمه بیکاری و وام کرونا به رانندگان، کمی از بار مشکل‌های آنان می‌کاهد اما چنین امری تاکنون عملی نشده است و این در حالی است که اکثر رانندگان ناوگان حمل‌ونقل عمومی بدون حمایت خانواده‌ها برای پرداخت اجاره مسکن و امرارمعاش با مشکلات فراوانی مواجه می‌شوند.
به‌هرحال، با توجه به شرایط حساس ایام کرونا و شعارهای فراوان در حمایت همه‌جانبه از اقشار آسیب‌دیده از بیماری کرونا، باید با هدف جلوگیری از ادامه مشکل‌های عدیده رانندگانی که در این مدت بیکار بوده‌اند یا با حداقل درآمد، گذران زندگی می‌کنند و در معرض جدی ابتلا به ویروس کرونا هستند، پیگیری‌ها و حمایت‌های مسئولان نیز جدی‌تر و مستمرتر باشد تا رانندگان فعال در حوزه حمل‌ونقل عمومی بتوانند از منابع مندرج در مصوبات ستاد ملی کرونا و تبصره‌های متعدد ایام بحرانی استفاده کنند».
ثبت دیدگاه