داستان موفقیت دختر آواره افغانستانی در مسطیل سبز

به گزارش خبرساز ایران، نادیا که اکنون ۳۳ساله است داستان مهاجرت یک دختر نوجوان آواره تا تبدیل شدن به ستاره فوتبال و دانشجوی رشته پزشکی را بازگو کرده است.

به نوشته روزنامه البیان، نادیا در کتاب خاطرات خود که قابلیت تبدیل شدن به یک فیلم سینمایی را دارد اعتراف می‌کند برخی از روایت‌های زندگی‌اش برای بسیاری می‌تواند باورناپذیر باشد.

نادیا ندیم روز ۲ ژانویه ۱۹۸۸ در شهر هرات یکی از شهرهای غرب افغانستان به دنیا آمد، پدرش یک نظامی بود که به روایت دختر گاه نمی‌توانست بین شغل ژنرالی و جایگاه پدر بودن تمایزی قائل شود و در مواردی به شیوه یک نظامی با فرزندانش رفتار می‌کرد.

البته این تمام مشکلات زندگی نادیا نبود، وقتی در اواخر دهه ۹۰ از قرن گذشته طالبان در افغانستان به قدرت رسید، پدرش به دست این گروه دستگیر و سپس اعدام شد تا نادیا را به همراه چهار خواهر و مادرش تنها بگذارد.

اینجا بود که خانواده تصمیم گرفت از افغانستان فرار کند و بعد از این تلاش دست‌آخر موفق شد خود را به دانمارک برساند و زندگی او نیز با این تغییر دستخوش تحول شد.

نادیا در کتاب خاطراتش که به تازگی منتشر شده، آورده است: در دانمارک ما را در یک اردوگاه آوارگان اسکان دادند، در کنار اردوگاه یک زمین فوتبال قرار داشت، من در آنجا برای اولین بار دیدم که دختران هم فوتبال بازی می‌کنند. ۲ سه ماه بعد بود که من هم تشویق شدم به آنها بپیوندم و بدین ترتیب بود که زندگی من متحول شد.

او از همان ۱۲ سالگی استعدادش را در فوتبال نشان داد و به رغم تمامی رفتارهای تبعیض‌آمیز و نژادپرستانه، به راه خود ادامه داد و ویژگی جنگجو بودنش را همواره حفظ کرد.

نادیا در مورد مشکلاتش در طول این مدت می‌گوید: مدتی طولانی مجبور بودم بسیاری از مسائل را پنهان کنم، از یک سو به دلیل تبعیض حاکم بر افراد بیگانه دچار مشکل می‌شدم و از سوی دیگر از نگاه جامعه و اطرافیان نسبت به فوتبال زنان وحشت داشتم.

به گفته او، زمین فوتبال برایش محل فراموشی دردها و رنج‌های زندگی بود. او در داخل مستطیل سبز احساس خوشبختی می‌کرد.

فوتبال به او اجازه می‌داد تا شرایط سخت زندگی را به دست فراموش بسپارد و در عین حال اعتماد به نفس پیدا کند، تا اینکه به تدریج بین هویت افغانستانی و تابعیت دانمارکی‌اش توازن برقرار کرد.

او در این باره می‌گوید: برای تحقق این امر وقت زیادی صرف کردم، من اکنون ۲ هویت درونی دارم و برقراری تعادل بین این ۲ کار دشواری بود. گاه درونم نوعی تقابل بین ۲ فرهنگ احساس می‌کردم که خود در میان آن ایستاده بودم.

او که اکنون به عضویت تیم پاری‌سن‌ژرمن درآمده است. رسیدن به این جایگاه را تحقق رویاهایش تلقی می‌کند، اما در عین حال می‌گوید این روزها دیگر از رویاهایش حرف نمی‌زند بلکه به اهدافش می‌اندیشد تا با ادامه تحصیل در رشته پزشکی و حفظ حضور در مستطیل سبز به رویایش دست یابد.