به همین بهانه، به سراغ کارنامه و عملکرد برخی گزارشگران صداوسیما رفته‌‌ایم که شهرت اصلی‌شان با این بخش خبری حاصل شده است.
آمنه سادات ذبیح پور
تازه‌ترین اتفاق برای او توییتی است که علیه رئیس‌جمهور اسبق منتشر کرد. ابتدا یکی از وکلای احمدی نژاد و در ادامه یکی از حامیان او شیوه «بگم بگم» پیش گرفتند و دعوا به سمت پرده‌دری و افشای زندگی خصوصی ذبیح‌پور رفت.
ذبیح‌پور در دوره هشت ساله ریاست جمهوری احمدی‌نژاد گزارشگر فعال دولت بود. با این حال آن چه شهرت او را به همراه داشت، سلسله گزارش‌های او پس از اتفاقات سال ۸۸ است.
از نمونه‌های جدیدتر نیز می‌توان به گفته‌های سپیده قلیان اشاره کرد که او را به بازجویی و اخذ اعتراف اجباری متهم کرد و تکذیبیه و شکایت ذبیح‌پور را به همراه داشت.
او در شبکه اجتماعی ایکس حضوری فعال دارد و بخشی از جنجال‌ها از همین جا می‌آید. نمونه‌اش این مورد: ((اصلا هم معلوم نبود ایران و پاکستان با هم هماهنگ بودند!)) از منظر حرفه‌ای می‌توان گفت آمنه‌سادات ذبیح‌پور با حاشیه مشهور شده؛ نه رفتار اصولی گزارشگری.
محمد دلاوری
جزو اولین گزارشگر – خبرنگارانی است که در ۲۰:۳۰ صاحب شهرت شد. این اتفاق برای محمد دلاوری با «صرفا جهت اطلاع» افتاد که با زبان طنز مسائل مختلف را نقد می‌کرد. او رِندانه سمت مردم می‌ایستاد و نشان داد می‌توان جور دیگری نیز محبوب شد. وانگهی، نوع روایت دلاوری رمقی تازه به گزارشگری خشک و بی روح تلویزیون بخشید.
او پس از دو سال و اندی از این برنامه و کلا حوزه از خبر جدا شد و در قامت مجری، برنامه‌های مختلفی را روی آنتن برد. معروف‌ترین آنها، «تهران ۲۰» است که دلاوری باز هم با زبان سرخِ خود، مسئولان را می‌نواخت.
او این روزها در قامت مجری برنامه «بی‌واسطه» فعالیت دارد که موضوع آن مطالبه‌گری از مسئولان است.
علی رضوانی
بخش «خارج از گود» در خبر ۲۰:۳۰، نقطه عطف فعالیت على رضوانی است که در آن سراغ فرامتن ورزش می‌رفت. گزارش‌های انتقادی او بدون دردسر نبود و یکی از معروف‌ترین آنها واکنش عجیب سوشا مکانی و آرزوی مرگ برای رضوانی در زمان ابتلای او به کرونا بود.
این گزارشگر در ادامه «بدون تعارف» را آماده کرد که موضوع آن گفت‌وگو با چهره‌های مختلف بود. اگر این بخش را از دریچه حرفه‌ای و فارغ از محتوا ارزیابی کنیم باید حکم به موفقیت رضوانی داد.
برخی سوژه‌های منتخب اما کارش را برچسب‌دار می‌کند و از همین ناحیه، عده‌ای او را متهم به عدم روایتگری منصفانه کرده‌اند. گفت‌وگو با روح‌الله زم، معروف‌ترین و جنجالی‌ترین مصاحبه رضوانی در «بدون تعارف» است.
یوسف سلامی
سلامی، گزارشگر فعال این روزهای بخش‌های خبری تلویزیون است. یوسف سلامی در حوزه سلامت و با بخش حاشیه‌های پزشکی مشهور شد و در دوران کرونا هم چند گزارش خاص آماده کرد.
او حالا به حوزه‌های مختلف سرک می‌کشد؛ مثلا سراغ آیت‌الله صدیقی می‌رود یا گزارش مردمی درباره موضوعات داغ جامعه آماده می‌کند.
تلاش او این است که امضایی متفاوت داشته باشد اما هنوز این اتفاق رخ نداده. شاید اگر او در حوزه سلامت باقی می‌ماند یا مدلی مثل بخش پیگیری را ادامه می داد موفق تر می‌بود.
کامران نجف‌زاده
یکی دیگر از کسانی‌ست که با ۲۰:۳۰ به شهرت رسید و در عین حال تلاش کرد مدلی تازه از گزارشگری در بخش‌های خبری سیما را باب کند.
کامران نجف‌زاده در نهایت از تبعات فعالیت در بخش سیاسی تلویزیون نجات یافت و حالا هم به طور کامل این حوزه را کنار گذاشته است.
او سال‌ها به عنوان خبرنگار صداوسیما در آمریکا بود و در بازگشت به ایران اجرای برنامه «برمودا» را برعهده گرفت
نجف‌زاده هنوز تبدیل به یک مجری شش‌دانگ نشده اما پختگی تدریجی‌اش در اجرا مشهود است. او به دنیای تبلیغات و بازیگری هم سرک کشیده است.
ایمان مرآتی
فاقد ویژگی خاصی در گزارشگری بود و آن چه نامش را زبانزد کرد به چند حاشیه برمی‌گردد. یکی از آنها مصاحبه با دو متهم حوادث ۸۸ بود که در فضای ملتهب آن سال موجی سهمگین به سمت ایمان مرآتی روانه کرد.
شایعه املاک نجومی نیز درباره او منتشر شد که خودش در گفت‌وگویی دست به شفاف‌سازی زد؛ هم درباره این شایعه و هم درباره حواشی دیگرش. مرآتی مدت زیادی‌ست به عنوان گوینده و گزارشگر در تلویزیون دیده نشده است.
ثبت دیدگاه