به گزارش خبرساز ایران، ۲۴ کشور دنیا نگهداری از سگ‌های پیتبول را محدود یا ممنوع کرده‌اند. علاوه بر این، نه تنها خود پیت‌بول‌ها، بلکه سگ‌هایی که یک نژاد از آنها به پیت‌بول‌ها باز می‌گردد تحت کنترل قانونی قرار دارند.
پیت بول ها یک نژاد خاص نیستند، بلکه انواع سگ پیت بول حاصل طبقه بندی از چند نژاد هستند (تریرهای استافوردشایر، تریرهای پیت بول آمریکایی، قلدرهای آمریکایی، تریرهای آمریکایی استافوردشایر، و گاهی بولداگ ها و بول تریرهای آمریکایی).
سگ پیت بول اصیل در اصل از بولداگ های انگلیسی قدیمی پرورش یافته، بودند که در دهه ۱۸۰۰ در جزایر بریتانیا در یک ورزش خونی معروف به “طعمه گاو نر” شرکت کنند.
ریشه ی پیت بول تریر آمریکایی به انگلستان و در اوایل قرن نوزدهم باز می گردد. پرورش دهندگان از بولداگ ها و تریرها عبور کردند تا سگ هایی با روحیه، شجاع و ورزشکار خلق کنند که با خانواده خود مهربان بودند. به مرور زمان آنها به سگ های کار چند منظوره تبدیل شدند. مانند راندن دام، رفتن به شکار، محافظت از اموال و انجام وظایف دیگر. به علاوه، آنها همراه خانواده بودند. متأسفانه از آنها برای ورزش های خونی غیرانسانی مانند طعمه گاو نر و دعوای سگ ها نیز استفاده می شد، به همین دلیل است که هنوز به طور ناعادلانه ای وجود آنها در برخی مناطق ممنوع است.
این نژاد در اواسط دهه ۱۸۰۰ وارد ایالات متحده شد و در آنجا بیشتر اصلاح شد. و در سال ۱۸۹۸، با پیت بول تریر آمریکایی به عنوان اولین نژاد در رجیستری تشکیل شد.
در طول دهه ۱۹۰۰ و تا امروز، پیت بول تریرهای آمریکایی نقش های بسیاری را در جامعه ایفا کردند. آنها علاوه بر اینکه سگ‌های همراه هستند، می‌توانند سگ‌های خدماتی و درمانی عالی، سگ‌های پلیس و نظامی، سگ‌های جستجو و نجات و غیره نیز باشند.
این سگ به عنوان وحشی ترین نژاد در بین نژادهای سگ شناخته می شود. با توجه به جالب بودن خصوصیات سگ پیت بول اکثر افراد تمایل به نگهداری آنها دارند.
اگر چه سگ های پیتبول که از قرن نوزدهم زنده مانده اند، به عنوان نژاد وحشی شناخته می شوند، اما اگر آموزش داده شوند، می توانند خوش اخلاق باشند. این سگ ها بر اساس آنچه صاحبشان آموزش می دهد شکل می‌گیرند.
ثبت دیدگاه