بازی‌های ذهن فریبکار با حقایق روانشناسی عجیب درباره ناخودآگاه ما

به گزارش خبرساز ایران، ۳۰ حقیقت روانشناسی عجیب درباره ناخودآگاه ما عبارتند از:

اگر برای انجام کاری، نقشه B داشته باشیم، احتمال عملی شدن نقشه A بسیار کمتر می‌شود.

تا زمانی که واقعا در معرض خطر نباشیم، «ترس» احساس خوبی به ما می‌دهد.

برای بی‌اثر کردن یک موضوع منفی، به ۵ موضوع مثبت نیاز داریم تا اثر آن را خنثی کنیم.

همیشه یادآوری ابتدا و انتهای یک موضوع راحت‌تر از جریان اتفاقات میانی آن است.

زمانی‌که شخص دیگری غذای مورد علاقه شما را درست می‌کند، طعم آن خوشمزه‌تر می‌شود.

ما بیشتر به سرنوشت یک فرد به صورت مجزا اهمیت می‌دهیم تا این که تراژدی‌های عظیم برایمان مهم باشند.

ما ترجیح می‌دهیم بدانیم که اتفاق بدی در راه است تا این که ندانیم قرار است چه اتفاقی بیافتد.

ما همیشه سعی می‌کنیم خوبی دیگران را جبران کنیم و مدیون کسی نباشیم.

زمانی که قانونی خیلی سختگیرانه باشد، ما بیشتر علاقه داریم که آن را بشکنیم.

موضوع مورد علاقه ما در وهله‌ی اول خودمان هستیم.

این احساس که ما دوست داریم چیزهای دوست داشتنی و بامزه را فشار دهیم، نوعی خشونت و پرخاشگریست.

مغز ما سعی می‌کند جلسات و سخنرانی‌های خسته کننده را جالب‌تر نماید.برخی از مردم از دیدن عصبانیت دیگران لذت می‌برند.

وقتی دیگران با ما درباره موضوعی مخالفت می‌کنند، ما دوباره خود را ارزیابی می‌کنیم.

ما به اندازه‌ای که خودمان تصور می‌کنیم، در انجام دادن چند کار به صورت همزمان، خوب و موفق نیستیم.

ما در ناخودآگاه خود متقاعد شده‌ایم که همیشه آینده روشن و بهتر از امروز است.

ما به صورت ناخواسته آن چه را که می‌خواهیم باور کنیم، باور داریم.

مغز ما می‌خواهد که ما همیشه تنبل باشیم.

تنها بودن برای سلامتی ما مضر است.

خرد کردن اطلاعات به اندازه‌های کوچک، در ثبت شدن و یادآوری آن‌ها به ما کمک می‌کند.

شما مواردی را که روی آن‌ها آزمایش انجام داده یا به صورت خاص مورد مطالعه و بررسی قرار داده باشید، بهتر در یاد خواهید داشت.

داشتن گزینه‌های زیاد برای انتخاب کردن، باعث فلج شدن ذهن ما می‌شود.

اگر احساس کمبود چیزی مانند پول را دارید، درباره داشتن آن دچار وسواس هستید.

ما در دنیای اطراف خود همواره به دنبال چهره‌های انسانی هستیم، حتی در اشیاء بی‌جان.

ما همیشه، همیشه و همیشه یک مشکل پیدا خواهیم کرد.

ما ترجیح می‌دهیم واقعیت ها را تغییر دهیم؛ اما عقاید خود را در مورد مردم تغییر ندهیم.

مردم با انتظارات دیگران از آن‌ها ترقی می‌کنند. اگر کسی از آن‌ها انتظاری نداشته باشد، رشد نخواهند کرد.

رسانه‌های اجتماعی از نظر روانشناختی طوری طراحی شده‌اند که اعتیادآور باشند.

اگر برای انجام دادن کاری پاداش نگیریم، به صورت ناخودآگاه می‌توانیم خودمان را متقاعد کنیم که آن کار برایمان جذاب بوده.

قدرت باعث می‌شود مردم کمتر به دیگران اهمیت دهند.